Pol Pikuur heeft het Tiaravirus

10.03.2020

Op een schone winterdag maar weer eens naar Pol en Lieve gereden. De wagen stond voor de deur, het fietske van Pollinnettekke stond weer eens in de loop zodat ge bekans uw benen brak, de deur was toe en met de sleutel gesloten.

Zijn schuurke was ook toe, hoewel er rook uit de kachel kwam, en zijn sabottekes stonden niet voor de deur. Doodse stilte.

Eenmaal aanbellen volstond niet, er was meer energie voor nodig om de aandacht te trekken. Hel en verdoemenis klonk het van achter de deur die maar voor de helft open ging. De bovenste helft, wel te verstaan.

Godelieve deed open: “Awel, Dorkas, ge moogt zo nog niet naar binnen. We zijn in isolatie,” en ze stond op punt de deur toe te doen. Maar toch heel langzaam hield ik de deurhelft tegen, gelijk op de wijze der egeltjes hield ik mijn handen aan de binnenkant tegen de grendel. “Wees gerust, Lieveke, ik kom u nie storen, zunne, ’t is maar om te vragen hoe da ’t met u en uwe Pol gaat.” En het werd stil heel stil.

Op de achtergrond hoorde ik gesnotter en geproest en een hese stem riep: “’t Is van Alpino Delpiencia, onze vuile prelaat in Malino” en het werd stil.

Bijna op fluistertoon bracht Godelieve het verhaal op gang: Pol was op training in Italie voor de Tonello Vintici, de beroemde koers in Noord Italië, startend in Malino en eindigend ergens aan de Oostkust met een smalle klim op de Strada Piccola.

“Awel, ’t zal de kerk weer eens nie zijn die het ons heeft verkorven”, snotterde ook Godelieve die nog steeds in de halve deuropening hing.

Op de zondag wilde ik naar de kerk in Malino omdat de bisschop, Delpienca de mis deed en ik dieje mens een goed wilde zien. Da ging met de hostie op mijne tong, heeel dichtbij.  Awel, na de mis ben ik op hem toegestapt en heb gevraagd om de vélo van mijne Pol te zegenen, dat deed’m met water uit het wijwatersvat achterin de kerk. ’t Ging er nog traditioneel aan toe man dan, die hostie op de tong, wijwatersvat vol en…da’s de bron van het virus gebleken.

Intussen waren wij gerust voor de Omloop van de Vergulde Hand. Zover kwam het nie, jammerlijk. Nog diezelfde week kreeg mijne Pol koorts, en serieus, snotterde fors, gelijk ge nu nog kunt horen en hoesten – zijn longen uit zijn lijf.

Onderweg kwam het bericht dat er een nieuw virus was opgedoken, het Tiara virus, met als nestelplaats: Malino en nog wel de kathedraal van de bisschop Delpiencia. Ge peist toch nie da da bestaat, zeker? Onze Pol was zijn pedalen kwijt. Maar de mini-ster, madame Kivits, zeker, die madam heeft nu bepaald dat ge met uw virus binnen moet blijven. Nu steekt hij somtijds op de rollen, maar da’s geen avans vermits mijne Pol geen lucht heeft. En nou moet ga gaan, Dorcas, want we zijn in isolatie.”

Iedereen zal begrijpen dat het geen pas heeft nog langer aan te houden. Hoe moet dat nu met de Paulijnse Spelen? Zouden die mogelijk uitgesteld raken?

We volgen hen.

Dorcas