Nieuwe aflevering Pol Pikuur: Vega Pol

18.06.2019

Het zit niet goed, met onze Pol. Het vet is van de soep en een gesprek verloopt altijd tussen zalven en slaan. Het schuurtje is dicht, klompen staan niet voor de deur. Ik had al wel de auto van Decoortser bij zijn deur gezien en die van Joseph Remâchoir en dat zijn geen mannen van wie je het gesprek verstoort.

De laatste weken zijn er nieuwtjes bij ons op de redactie dat Pol positief stond bij de ontvangst van Javelin Legwerk bij de grote klassiekers, een gast die niet gegeerd is vanwege zijn heftige dopingverleden.  Misschien dat dat onderwerp een aanknopingspunt is, maar…voorzichtigheid is geboden want voor je het weet zit er een haar in de boter.

Pol was een klein toerke wezen rondrijden en dat bood de gelegenheid een taske koffie te nemen met Godelieve. Ook bij haar leek de veer gebroken want, er zou een nieuwe sponsor moeten komen en er was al contact met het lijmmiddel Sambo en…

“Awel, Godelieve, excuseer, ik wil van mijn hart geen steen maken, maar wa is’t met u allen. Is er weer miserie aan het beginnen, weet Pol nog wel tot welke parochie dat ‘m hoort, wa is’t?”

En Godelieve zuchtte diep. “As ge belooft, hè Dorcas, as ge belooft, hè Dorreke da ge ’t nie in uw rubriekske plaatst, dan zal ik u eens iets strafs vertellen, zu – “

En Godelieve begon. “ ’t Is vanaf dat Leopold er nie meer is. Gans zijn goesting naar de vaantjes, en wa gij zegt: het vet van de soep. En een overwinning koopt ge niet van een stelling, dus d’r moet toch wa gebeuren. Is ‘m een wijl gaan biljart spelen, werd krevelig en mataglap, is zelfs naar de mis geweest – ge gelooft ’t niet.” En Godelieve vertelde over allerlei muizenissen en draaide om de pot heen.

“Misschien nog iets met Frédériekske?” probeerde ik nog, terugdenkend aan de vrouwenkoers in Bretagne, maar een lap om mijn oren kon ik nog nét vermijden. “Nee, ’t is een hele opstapeling:  andere sponsor, Leopold weg, durft niet in Holland te trainen, heeft hem z’n bekomst van de elektrieke stroomvélokes, is krevelig op slag van slinger.

“En dan is ‘m nog naar een doktoor geweest in Holland om zijn goedkeuring voor de vergunning bij de elite – da was wreed goed! Zo’n goed getrainde ziet ge nog maar zelden, zei hij, maar hij stond nog te dik”.  Dat was alvast een positief punt. Een korte stilte: “en ook naar een dokteres, zo ene van alternatief vervangende methode, die met een wichelroede uw lijf afgaat en kan vliegen als ge d’r een bezem geeft en ja, toen gebeurde d’r wa: moest zonder vlees gaan eten.” Een kort “da meent ge nie”, bracht nog meer: “en nie zoveel brood meer, en geen platte kaas en zo van die dingen meer. Als een konijn gaat ‘m nu eten, als ‘m zich maar nie als een konijn gaat gedragen, zu” waarbij haar gezicht een bijzndere trek vertoonde.

Hier zit ‘m dan de grote omslag: het vet is letterlijk van de soep als er geen bouillon meer getrokken wordt. En Pol die vegetarisch wordt?

“Ah, ja, ’t Is gelijk dieje Broem, uit Engelsland – die is ook vegetarischer geworden!

Daar zal zijn gat wel van dunner worden!”  Ze kijkt en lacht er wat uitdagend bij en ze houdt die grimas als Pol binnenkomt. Inderdaad al dunner!

“Ah, zijt ge d’r eindelijk ook eens een keer!” klinkt het tamelijk opgewekt. “Ik had u al weken eerder verwacht! Ik zat er al mee verveeld dat ik u niet eerder heb kunnen zien, want d’r is veel miserie opgelost. En voor de natuur ook, want we laten die biefstukken gewoon lopen en fit als ik ben! Ik mag dan wel een trage verstaander zijn, maar nu ben ik wel thuis, Dorcas. En…ge kunt da nog beter niet in uw blaadje zetten, want ik ga voor Sambo rijden: schoon truike, goed fietske, betaalde vakantie en gans het jaar een dokter aan de gsm!”

“Ah ja, en waar gaat ge heen? Gaat dat al rap gebeuren?”

“Allez, zot, dat zal toch niet gaan kunnen vermits ik nog tweeduizend streepkes achter loop. Achter komende week zult gij eens zien, ik rijd naar Holland, naar  Paardvijzelen naar Hilbrecht om eens naar de as van Leopold om te zien om dan ga ik mij helemaal choco rijden en ge zult zien, op de spelen. En ge moogt van geluk spreken. Van Sambo mag er één broodschrijver mee naar de spelen, gij als ge wilt.”

En zo sprak Pol langdurig, soms met herhalingen over de grote omslag in zijn leven, van sponsor, van eetpatroon, van recuperatie van zijn fragiele geest.

Wordt een interessant jaar – in ieder geval voor de volgers.

Dorcas