Matchfixing en mevrouw Piqure

28.02.2018

Als Pol belde of ik eindelijk weer eens een zjatteke koffie kwam drinken, kon ik al wel weten dat er nieuws was. In de bekende shop aan de grens in Weejel had ik al wel horen fluisteren dat Godelieve al een tijdje buiten beeld was. Alleen bij de paters stak ze haar neus nog om de deur.

Meestal gaat zij een toerke bidden als Pol  gaat trainen. Je ziet haar niet alleen, doorgaans hoor je haar ook.  Tis niet echt een stille verschijning.  Ze kan heel tegenkantig zijn, Godelieve,  en dat  wisten we ook al.

In de keuken hing een triestige stemming, een ingehouden sfeer. Godelieve in een versleten training, Pol idem, Polinetteke stil met een kleurboek in een hoekske.

“Eindelijk kunt ge eens iets goed doen”, was de hartelijke uitnodiging van Godelieve. “iets recht zetten”. “Patat, zeg, Godelieve” was rap geriposteerd, “spreek toch nie in van die raadselen, wat is d’r aan de hand?” En helemaal gespitst en op het vinkentouw was het wachten tot het verhaal met horten en stoten naar buiten kwam.

Pols medeleven bestond vooral uit het van kleur veranderen en volop gaan zweten en dan weer bibberen. Het was een emotionele en zwaarwegende affaire waar de familie Piqure van beschuldigd is: matchfixing door Godelieve.

Terwijl niemand zich kan voorstellen hoe Godelieve een zweem van matchfixing gerealiseerd kan hebben, was het vet nog niet van de soep.

Het verhaal gaat dat de concurrentie in de grensstreek de beschuldiging aan het adres van Godelieve heeft gepost en dat minister Ambroise Révoltes dat heeft opgevat als manipulatie van de wielerwedstrijden in het voorjaar, zoals de Omloop van de Vergulde Hand [1], waar Godelieve in de jury zit, en ook mee de prijzen uitreikt. “Alleman wil natuurlijk wel die poezelige handjes van Godelieve beleven, ik weet goed wat een ervaring dat is, en…” “Zwijgt gij”, murmelt Lieve, da’s allemaal nog een ander stel mouwen. “maar dat ik partijdig ben, da’s zeker en vast gelogen, tis jaloezie dat de basis is voor deze kwaadsprekerij!”

Hier zit een haar in de boter. Terwijl de een praat tot hij blaren op zijn tong  heeft, en de ander knobbeltjes op haar stembanden wordt het duidelijk dat Godelieve, al ver vóór rokjes dag, bij de eerste echte koers een van haar bijzondere kleedjes uit de kast neemt, haar hoogste talonschoenen aanwringt, haar gewiegste heupen inzet en dat zij langs het parcours weliswaar een breed en groots inzicht ten toon spreidt, maar dat dit niet direct tot dieper gaan van de coureurs leidt. Omgekeerd zelfs: ze zijn afgeleid en geraken in hun fantasiewereld waarbij het belang van de koers ver op de achtergrond raakt. Dreigende scheld- en valpartijen.

En omdat zij zich qua aandacht en blik richt op renners die de grootste concurrent van onze Pol zijn, wordt zij nu beticht van het opzettelijk beïnvloeden van de uitkomst van de koers: matchfixing. Tot op ministerieel niveau aangekaart!

En dan te weten dat dit de natuurlijke gang en manier van doen van Mw Piqure is, die haar man ter zijde staat en geen middel schuwt om hem in een positieve, lees winnende positie te helpen.

Ze zal zeker haar eigengereide bedoelingen hebben, maar van kwader trouw hoeft ze niet beticht.

Een positief artikel in “L’Enfer du cyclisme”  kan de lucht wel klaren. Het kan toch niet zo zijn dat ze met een parcoursverbod op de parkings loopt weg te deemsteren!

Dorcas